ආගමක මූලික ම කාර්යය වන්නේ මිනිසා තුල අනාගතය හා වර්තමානය වෙනුවෙන් ඇති බිය නැති කිරීම බව සාමාන්‍යයෙන් සලකා බලන විට පෙනී යන කාරණයයි. නමුත් බිය නැති කිරීමේ මූලික තත්වය වන්නේ යතාර්ථය වෙනුවෙන් ඇති අවබෝධයයි. මෙම අවබෝධය ඇතිවන්නේ පරිහරනයෙන් හා ජීවත්වීමන් ලබාගන්නා අත්දැකීම් මගිනි. බිය සාපේක්ෂ දෙයකි. එය සම්පූර්ණයෙන්ම නැති කිරීමට අවශ්‍ය නැත. හේතුව මිනිස් විෂයය තුල එය සිදු කිරීමට නොහැකි බැවිනි. සාපේක්ෂව බිය නැති වන්නේ නිෂ්පාදනය හා සාමූහිකත්වය තුල වුවද මේ වන විට බිය නැති කිරීමේ මූලික මාධ්‍යය බවට පත්ව ඇත්තේ ආගම්ය.
මිනිසාගේ විඥානය සමාජ සත්තාවේ පරාවර්තනයක් වන නිසාම මිනිසා කුඩා කල සිටම විඳි දුක්ඛ දෝමනස්සයන්ගේ හා ගති පැවැතුම් පුරුදු වලින් මෙම ආගමික තත්වයන් ඇගට එන්නත් වී ඇත. මෙය සමාජානුයෝජනය තුල ඇති කරන තත්වයි. ලංකාවේ සමාජානුයෝජනය සිදු වන්නේ සාතිශය වැඩවසම් දැනුමක් තුලිනි. බිය නැති කරගැනීමේ රවටාගැනීමේ මාධ්‍යයක් වශයෙන් ආගම යම් කාර්යයක් ගෙන යන්නේ නම් එයට එකඟ විය හැකිය. නමුත් කර්මාන්තයක් වශයෙන් හා දේශපාලනික ආයුධයක් වශයෙන් ආගම ගෙන යන්නේ නම් එයට එකඟ විය නොහැකිය. සංවිධානාත්මක ආගම් හැම විටම රාජ්‍යයේ හා බලාධිකාරියේ පැත්ත ගනිමින් ජනතාව බියට පත් කරති. නමුත් ඔවුන්ම ජනතාවගේ සුළුබිය පහ කරති. රාජ්‍ය්‍ය පැත්තෙන් ඇති කරන බියෙන් මහජනතාවට සුළුදිය පහ වෙති. මෙය දෙපැත්තෙන් හිනා යන වැඩකි. තදබල විහිළුවකි. නමුත් මෙය අතිශය භයානක තත්වයකි.
ලංකාවේ තත්වය මෙයයි. නිරිත දිග තෙත් කලාපයට බහුතරව හා රට පුරා යවිහිදී ඇති සේවා අංශයේ වැඩ කරන පුද්ගලයන්ගේ ජීවිත සහ ආගම් අතර සම්බන්ධතාවයක් ඇත. සේවා අංශයේ කාර්ය තත්වයන් තුල බිහි වන්නේ ස්පෘෂ්‍ය භාණ්ඩක් නොව සේවාවකි. මෙය බොහෝ විට මානසික ශ්‍රමය විසින් ඇති කරන ලද්දක් වේ. දැන් සේවා ආර්ථිකයේ කාර්යයන් ඉටු කරන බහුතරයක් ගොවිතැන (බොහෝ විට යැපුම්) මූලික කරගත් පවුල් වලින් තනන ලද අයයි. එවිට සේවා තත්වයන් සදහා වන මූලික වන මේ මනස සකස් ව ඇත්තේ බහුතරයක් වන වැඩවසම් හා ගොවි අදහස් වලිනි. මෙම ගොවි සහ වැඩවසම් අදහස් මත සේවා නිෂ්පාදනයක් සිදු කරන්නට ඔවුන්ට සිදුව තිබේ. සේවා නිසාම මෙම පිරිසේ බහුතරයක් යම් ආකාරයකය විද්‍යාත්මක නොවන තත්වයක් තුල සිය කටයුතු සිදු කරනු ලබයි. ලංකාවේ සේවා අංශයේ බහුතරයක් කාර්යයන් සිදු කරනු ලබන්නේ රංජ්‍ය අංශය තුලය.
රාජ්‍ය අංශය තුල දශක ගණනාවක් පවත්නා අකාර්යක්ෂමතාවය කිසි ලෙසකින් වත් නැවැත්වීමට කිසිදු රාජ්‍ය සේවා අවස්ථෘවකට නොහැකිව තිබේ. එම නිසාම මෙම අතිශය බහුතර රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය හුදෙක් වැඩවසම්වාදී සාම්ප්‍රදායිකත්වයකින් යටවේ. මෙම වැඩවසම්වාදී කාර්යය තත්වය යටතේ විනිශ්චය හා විඥානය සිදු වන්නේ විද්‍යාත්මක ක්‍රමයකට නොවේ. එම නිසාම මෙම තත්වය තුල සේවා කටයුතු කරන්නා කෙරෙහි ඇති වන්නේ නැවත ගොවි වැඩ මානසිකත්වයක් හා වේගයක් ඇති මානසික තත්වයකි. මෙම මානසික තත්වය විසින් ස්වභාවයෙන්ම ආගමික තත්වයන් සදහා වන නැඹුරුවක් ඇති වේ.
දියුණු නිෂ්පාදන කාර්යයක නියැලී සිටින්නන් හට විශ්වාසය තැබි යුතු වන්නේ සිය යන්ත්‍ර සූත්‍ර කෙරෙහි වුවද බහුතරයක් සේවා ආර්ථිකයක නියැලෙන්නන්ට සිදුව ඇත්තේ තමා කෙරෙහිම වන විශ්වාසයක් තැබීම කෙරෙහිය. එම නිසා ලංකාවේ බහුතරයක් වන රාජ්‍ය සේවා සේයකයින් විසින් සහ පුද්ගලික අංශයේ සේවකයින් විසින් ගොවීන්ට කම්කරුවන්ටත් වඩා ආගම ආරක්ෂා කිරීමේ ස්වභාවයක් දක්නට ලැබේ. මෙයට මූලක වශයෙන්ම හේතු වන්නේ ඔවුන්ගේ වේගයේ අඩුකම , අකාර්යක්ෂමතාවය හා බියයි. මේ තුන් වැදෑරුමටම හේතු, පිලියම් සහ නිදහසට කාරණා ආගම තුල ඇත...
සේවා ආර්ථිකයක් විසින් බිහි කරනු ලබන අනෙක් මූලික ඉඩකඩ නම් ලිංගිකත්වයයි. නමුත් එවැනි ලිංගික වාතාවරනයක් බිහිකිරීමට ලංකාවේ සංස්කෘතිය ඉඩක් තබා නැත. එම නිසා යළිත් නොකැමැත්තෙන් වුව ආගමික දේවල් බදා ගැනීමට මේ අයට සිදුව තිබේ.
